Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΑΤΑΣ

Ένα βασικό πρόβλημα συμπεριφοράς της γάτας αποτελεί η επιθετικότητα. Η επιθετικότητα ορίζεται ως εχθρική ή βίαιη συμπεριφορά που σκοπό έχει την κυριαρχία ή τον εκφοβισμό. Βάσει στοιχείων από το Cornell feline centre το 27% των γατιών που εγκαταλείπεται ή στην καλύτερη επιστρέφονται σε καταφύγια είναι διαπιστευμένα επιθετικές γάτες.
Τα αίτια είναι σύνθετα τόσο από άποψη πρόκλησης όσο και από άποψη στόχων των ίδιων των γατιών, γεγονός που καθιστά δύσκολο, την εξεύρεση στρατηγικών για την εξάλειψη της επιθετικής συμπεριφοράς.



ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΓΑΤΑΣ



1) Αυτά που παρατηρούνται στο πρόσωπο και στο κεφάλι

Διασταλμένες κόρες των ματιών, αυτιά πεπλατυσμένα προς τα πίσω, επίδειξη οδόντων με γρύλισμα

2) Αυτά που παρατηρούνται με την αλλαγή στη στάση του σώματος
Κεφάλι κάτω και αψιδωτή πλάτη, ουρά όρθια και άκαμπτη, δεν ταλαντεύεται και η τρίχες ανορθώνονται.

3)Αυτά είναι τα φανερά όπλα των γατιών (νύχια και δόντια) όμως έχουν και ένα κρυφό την εκρηκτικότητα τους κατά την διάρκεια της εκδήλωσης επιθετικότητας, είτε ως παιχνίδι είτε ως απειλη.
    
Βασικός κανόνας  αντιμετώπισης είναι να μην επιχειρεί ο ιδιοκτήτης να τις καθησυχάσει ή να τις τιμωρήσει όταν δείχνουν τέτοια συμπεριφορά, μπορεί όμως να τις τραβήξει την προσοχή είτε κάνοντας θόρυβο (παλαμάκια, σκάσιμο χαρτοσακούλας), είτε ψεκάζοντας με νερό από απόσταση όμως. Ένας καλός τρόπος αντιμετώπισης είναι επίσης η έλλειψη προσοχής, η αδιαφορία από μέρους των ιδιοκτητών την ώρα που η γάτα τους εκδηλώνει τέτοια συμπεριφορά.


ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ


1) Προκαλούμενη από παθολογικά αίτια
2) Συμπεριφορική ή ιδιοπαθής

Η παρατηρητικότητα του ιδιοκτήτη, αν έχει επαναληφθεί στο παρελθόν, κάτω από ποιες συνθήκες, συγκρίνοντας τις καταστάσεις που προκάλεσαν την επιθετικότητα πολλές φορές είναι αποτελεσματικοί οδηγοί στην ρύθμιση της συμπεριφοράς. Ορισμένες ασθένειες επίσης συμβάλλουν πολλές φορές στην εκδήλωση επιθετικότητας. Όπως ο υπερθυρεοειδισμός, τα οδοντικά προβλήματα που προκαλούν πόνο, όπως και οι αρθρίτιδες. Άρα το πρώτο βήμα αντιμετώπισης μιας επιθετικής συμπεριφοράς είναι μια προσεχτική κτηνιατρική εξέταση, ώστε να αποκλειστούν τυχόν παθολογικά αίτια που κατεξοχήν προκαλούν πόνο και καθιστούν το ζώο επιθετικό.

Στα συμπεριφορικά αίτια επιθετικότητας ανήκουν:
α) η επιθυμία για ζευγάρωμα των ενήλικων αρσενικών
β) η εδαφική κυριαρχία
γ) η αναπροσανατολισμένη επιθετικότητα πχ. ένα περιστέρι που μόλις εμφανίστηκε στο μπαλκόνι, ή ένας ξαφνικός έντονος θόρυβος
δ) η εμφάνιση ενός δεύτερου γατιού στο σπίτι. Αυτό αντιμετωπίζετε με μεθοδικά τρικ που εφαρμόζει ο ιδιοκτήτης σε διάστημα 7-10 ημερών περίπου. Όπως χωριστά δωμάτια για τα 2 ζώα με άλλα πιατάκια, νερά αμμοδόχους,με τοποθέτηση των φαγητών πίσω από την ίδια πόρτα, ώστε την ώρα που τρώνε να νιώθουν την παρουσία του άλλου κοντά τους. Καθημερινή αλλαγή δωματίων, για να μυρίζουν την παρουσία του άλλου και τέλος αφήνοντας μισάνοιχτη την κοινή πόρτα και βλέποντας τις αντιδράσεις τους.
ε) Δυστυχώς όμως στα γατιά είναι συχνή και η ιδιοπαθής επιθετικότητα, ανεξερεύνητοι οι λόγοι ύπαρξης της, εκεί καταφεύγουμε σε φαρμακευτικές μεθόδους αντιμετώπισης με αγχολυτικά και άλλα φάρμακα χορηγούμενα μόνο με συνταγή αρμόδιου κτηνίατρου.

Μια αρκετά εύκολη φτηνή και σε πολλές περιπτώσεις αποτελεσματική μέθοδος αναίρεσης της επιθετικότητας είναι η χρήση φερομονών στον χώρο, που αυτές μιμούνται τις φυσικές οσμές των γατιών χωρίς να είναι αναγνωρίσιμες από τους ανθρώπους και προκαλούν ευφορία στα γατιά.

Για οποιαδήποτε απορία η ερώτηση επικοινωνήστε μαζί μου ή περάστε από το κτηνιατρείο μου.