Η ΕΡΛΙΧΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ



Η  Ερλιχίωση  είναι μια  μεταδοτική ασθένεια των σκύλων. Ο οργανισμός που ευθύνεται για αυτήν την ασθένεια είναι μια  ρικέτσια και η πιο συνηθισμένη μορφή της στην Ευρώπη είναι η Ehrlichia canis, που εμφανίζεται μέσα στα λευκά αιμοσφαίρια των ξενιστών και ανάλογα του τύπου της σε αντίστοιχους τύπους των λευκών αιμοσφαιρίων. Η περίεργη ονομασία της ασθένειας αυτής οφείλεται στον Dr Ehrich που πρώτος περιέγραψε την νόσο το 1937.

Η μετάδοση της νόσου γίνεται μέσω των κροτώνων (τσιμπούρια) Rhipicephalus sanguineus.




Υπάρχουν 3 φάσεις της εμφάνισης της νόσου: 
α) Οξεία φάση (πρώϊμη νόσος). Εμφανίζεται 1-3 εβδομάδες μετά το δάγκωμα του τσιμπουριού. Το προσβεβλημένο ζώο μπορεί να έχει πυρετό, διογκωμένους λεμφαδένες, αναπνευστική δυσχέρεια, επίσταξη (αιμορραγία από την μύτη) και αυτή η φάση μπορεί να διαρκέσει 2-4 βδομάδες και αν το ζώο υποβληθεί έγκαιρα σε θεραπεία, θεραπεύεται.

β) Υποκλινική φάση (χωρίς εξωτερικά σημάδια νόσου). Ενώ ο σκύλος φαίνεται φυσιολογικός η ρικέτσια κρύβεται απομονωμένη στον σπλήνα. Τα ζώα παραμένουν έτσι για μήνες ή για χρόνια αλλά αν μεταπέσουν σε χρόνια φάση  η πρόγνωση είναι επιφυλακτική.

γ) Χρόνια φάση. Τότε το ζώο νοσεί με σοβαρά προβλήματα, αναιμία, πανκυτταροπενία  και τα ποσοστά θνησιμότητας είναι μεγάλα.


Η διάγνωση γίνεται με τεστ ανίχνευσης αντισωμάτων με την μέθοδο Elisa. με επίχρισμα μετά από παρακέντηση λεμφαδένων



Η θεραπεία ανάλογα της φάσης είναι αποτελεσματική συνήθως στην οξεία φάση και το φάρμακο επιλογής είναι η Δοξυκυκλίνη στη δόση των 5mg/kg/12ωρο για 1 περίπου μήνα και 2 βδομάδες μετά το πέρας της αγωγής καλό είναι να γίνεται τεστ PRC (αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης) για επιβεβαίωση της ίασης. Δυστυχώς τα επιζώντα ζώα μπορούν μα μολυνθούν πάλι καθώς η ανοσία δεν είναι δια βίου. Κατά την χρόνια φάση η θεραπεία είναι πιο δύσκολή , πιθανά να χρειαστεί και μετάγγιση αίματος, έτσι η πρόγνωση είναι από επιφυλακτική έως δυσμενής.

Υπάρχει προδιάθεση στα μεγαλόσωμα ζώα, όπως στον Γερμανικό Ποιμενικό και στα Husky Σιβηρίας.

Πρόληψη. Για να αποφευχθεί η μόλυνση πρέπει τα σκυλιά να είναι απαλλαγμένα από τσιμπούρια. Οπότε προτείνεται ταχτικός έλεγχος των σκύλων ώστε να απομακρυνθούν τα τυχόν τσιμπούρια από το σώμα του. 
Μέρη που συχνά βρίσκουμε τσιμπούρια είναι: 
- η περιοχή των αυτιών, στη βάση τους και στις πτυχώσεις που κάνουν με το δέρμα, 
- στον λαιμό κάτω από την κάτω γνάθο, 
- ανάμεσα στα δάκτυλα κοντά στα πελματικά φύματα,
- στην περιοχή της μασχάλης 
- καθώς και με ήπιες κινήσεις χαϊδεύοντας τα κατά μήκος του σώματος εύκολα εντοπίζονται αγκιστρωμένα  πάνω στο δέρμα.

Επίσης είναι γνωστό ότι τα τσιμπούρια προτιμούν περιοχές με πυκνή βλάστηση και διαλέγουν χώρους κάτω από τα φύλλα που πέφτουν στη γη, επομένως καλό θα είναι ο καθαρισμός των αυλών για να απομακρύνονται τα τσιμπούρια από το περιβάλλον των σκύλων που τυχόν ζουν εκεί.

Και τέλος η χρήση προστατευτικών παρασιτοκτόνων θεωρείται επιβεβλημένη, όπως περιλαίμια (SCALIBOR, SERESTO κ.λ.π), αμπούλες  όπως για παράδειγμα ADVANTIX (ιμιδακλοπρίδη & περμεθρίνη), 3D VECTRA, FRONDLINE COMBO κλπ, αυτά δρουν 48 ώρες μετά την εφαρμογή τους και προστατεύουν για 4 βδομάδες. Ασφαλέστερα δε όλων αυτών είναι τα χάπια που τα τελευταία χρόνια μπήκαν στα προφυλακτικά μέτρα εναντίων των τσιμπουριών όπως το NEXTGARD που προσφέρει μηνιαία προστασία και το BRAVECTO που προσφέρει  τρίμηνη προστασία.

Επίσης ο ετήσιος προληπτικός έλεγχος με αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις θεωρείται απαραίτητος, μιας και δυστυχώς δεν ανακαλύφθηκε ακόμη εμβόλιο για αυτήν την νόσο. Από στατιστικές βρέθηκε ότι αν και φαινομενικά υγιή ζώα 1 στα 7 ενήλικα και 1 στα 5 ηλικιωμένα είχαν ερλιχίωση.

Για οποιαδήποτε διευκρίνηση είμαι στην διάθεση σας. Μπορούμε να προγραμματίσουμε τον ετήσιο προληπτικό έλεγχο για το μικρό σας φίλο.